Entelektuel.com

Dün akşam bir şeyin farkına vardım. Esasında biliyordum fakat bilme ile insanın bunu yaşaması çok farklı bir durum. Akşam televizyonda bir program izlerken güldüm zira komik bir programdı. Daha sonra evde tek başıma olduğumu tekrar anladım. İnsanın tek başına olunca komik olan bir duruma gülmesi bile kötü bir durum. Bir an yaşlı olan ve yalnız olanları düşündüm. Daha sonra farklı farklı düşünceler.

Bir de e2 ve cnbc-e’de yer alan amerikan dizileri aklıma geldi. bu dizilerde gülünmesi gereken yerlerde kahkaha efekti veriliyor. Böylece yalnız amerikan halkı gülerken sanki ekran başındakilerle bir durumdaymış gibi hissediyor sanırım.

Ben böyle düşünüyorum, tam olarak ne durumdur bilemiyorum ama benim düşüncelerim bunlar.

Yalnızlık çok kötü.

yalnizlik

Amerikan halkının yalnız olduğunu ise moonshine’in blogundaki şu yazıdan görebiliriz.

http://gece1.blogspot.com/2009/07/amerikallar-ve-tuhaflklar.html

11 – Amerikalıların anne-babalarından uzak kalmaları: Ben kendi anne-babamı deliler gibi özlerken ve senede 2 kere görmek asla yetmezken, yılda 1-2 gün (Şükran Günü, Noel…vs) anne-babasıyla vakit geçireceği için somurtan Amerikalı arkadaşlarım var. ‘Annesi ve babasıyla aynı evde yaşamak’ Amerikalılar için en büyük kabustur. 18 yaşından sonra mutlaka ‘çekirdek aile’lerinden olabildiğince uzaklaşmak, mümkünse başka bi eyalete gitmek isterler. Zaten çoğunun annesi ve babası ayrıdır, boşanma oranları bu ülkede çok yüksektir.

Tam da bu arada Ömer Enis’in yalnızlık ile ilgili farklı bir değerlendirmesini yazmış. Tevafuk olmuş.

Ömer’in dedikleri de doğru. Onuncu köy meselesi.

Ömer’in yazısı : http://omerenis.wordpress.com/2009/07/29/yalnizlik/