Entelektuel.com

Zaman olur cevabını bildiğin bazı soruları ne kendine sormaya ne de başkasından duymaya dayanamazsın.  İşte o anlarda kendini bilmediğin bir yolda bulur ya da kendini bilinmeyenler içinden çıkmak için bir şarkıya, bir türküye tutunursun.

Her zamankinden daha farklı bir anlama geliyorsa o türküler ya da şarkılar ya da ne bileyim, karanlığa baktığında ilerde gemilerin ışıklarını O’nun gözünün parıltısına benzetiyor. Karanlığı delip geçen uçak lambalarını bir an Sen olmasını diliyorsan.

Bir kağıdı anlamsızca avucuna alıp sıkıp uzaklara atıp kendinden uzaklaştırıyorsan ya da alıp ona ilkokul çocuklarının yaptığı gibi karalamaya başlayıp önce kenarlarına süsler yapıp daha sonra ortasına O’nun adını yazmaya başlıyorsan.

Ya da ne bileyim. İşte öyle şeyler. Hani hem herkes bilsin isteyip de kimsenin duymaması için binbir takla attığın “şey”ler vardır ya. İşte onun gibi durumları daha sık yaşıyorsan.

En anlamsız yerde en anlamsız hareketleri yapıp nedensiz yere gülümseyip neden gülümsediğini soranlara “hiç” dedikten sonra bunca iş güç arasında aklına gelmiş olmasına sevinirsin ya.

İşte o zaman anlarım/sın/ seni ne kadar çok sevdiğini.